Κυριακή, Ιουλίου 10, 2005

Amici miei


Ο Rambaldo Melandri είναι φανερό πως δεν την παλεύει. Η γυναίκα για την οποία παράτησε τους φίλους του, έχει αποδειχθεί μια υστερική στρίγγλα, ενώ μαζί της έχει φορτωθεί έναν τεράστιο σκύλο, δυο παιδιά και μια γκουβερνάντα. Οι φίλοι του προσπαθούν να τον παρηγορήσουν. Το ουίσκι δεν κάνει δουλειά, οπότε ο δημοσιογράφος της παρέας, ο Giorgio Perozzi ρίχνει την ιδέα: «Πάμε στον σταθμό! Πάμε στον σταθμό!». Οι 50ρηδες ενθουσιάζονται και η κόπια μετά από μια λίγο άκομψη διακοπή μεταφέρεται στον σιδηροδρομικό σταθμό της Φλωρεντίας.
Εκεί, το τρένο ετοιμάζεται να αναχωρήσει και οι επιβάτες έχουν βγάλει τα πρόσωπα τους έξω από τα παράθυρα. Είτε για να χαιρετήσουν, είτε για να πάρουν αέρα. ΣΠΛΑΤΣ! έρχεται ο πρώτος αιφνιδιασμός. Ο Melandri, ξεχνάει τις πίκρες του, οι φίλοι του ακολουθούν. ΣΠΛΑΤΣ – ΣΠΛΑΤΣ – ΣΠΛΑΤΣ. Δυνατά χαστούκια σε ανύποπτα πρόσωπα. Τι καλύτερο; Ο ένας μετά τον άλλο, οι επιβάτες γνωρίζουν τα βαριά χέρια των φίλων που ξορκίζουν όλα τους τα προβλήματα με χοντροκομμένες φάρσες, χωρίς ποτέ να ξεκαρδίζονται στα γέλια. Μέχρι το τέλος. Σαν να είναι το χιούμορ, το γέλιο και ο χαβαλές το πιο σοβαρό πράγμα στον κόσμο. Τελικά είναι ή δεν είναι; Τα προβλήματα δεν είναι λίγα. Μόνο ο Necchi έχει κανονική οικογένεια, αλλά το παιδί του έχει σκοτωθεί. Τι απομένει; Γέλιο μέχρι δακρύων σε έναν πραγματικό ύμνο στην αντροπαρέα, που σε πείσμα των καιρών, ποτέ δεν πεθαίνει...
Είμαι πολύ επιφυλακτικός με τις παλιές ταινίες. Πιστεύω πως με την πάροδο των χρόνων το κλασικό αριστούργημα ξεπερνιέται από την εποχή του και γίνεται κάτι που σε αφήνει με μια περίεργη γεύση. Πριν δω το ‘Amici miei’ είχα τις γνωστές επιφυλάξεις μου. Για δυο ώρες σχεδόν, γελούσα. Οποιος θέλει να δει την άλλη όψη της ζωής, να μην το χάσει. Θα αναθεωρήσει την άποψη του για τα γιο – γιο, τις κηδείες, τους ανεύθυνους – υπεύθυνους γιους και φυσικά για τους γιατρούς...

4 Comments:

Blogger 0comments said...

Καλώς ήρθες! Και μη διστάσεις να δεις και τα υπόλοιπα (2 & 3) αξίζουν το ίδιο τον κόπο με το 1ο.
Δηλώνω φανατικός της 70ς ΙταλοΓαλίας και ειδικά τέτοιων ταινιών. Προσπάθησε π.χ να βρεις το "Η περιπέτεια είναι περιπέτεια" ένα 70ς αριστούργημα.

10:10 μ.μ.  
Blogger hobgoblin said...

Οφείλουμε πάντως να κάνουμε και μια αναφορά στον κόμη Lello Mascetti.
Είναι κόμης, πλην όμως ξεπεσμένος. Δεν έχει δραχμή, έχει όμως περηφάνια.
Το στεφάνι του το 'χει πάνω από όλα. Την Τίτι λίγο πιο κάτω.
Το αυτοκίνητό του είναι μοντέλο προ τεσσάρων γενεών, κάνει όμως εντυπωσιακές εκκινήσεις.
Δυστυχεί για τη ζωή του τη μίζερη, αλλά δεν κάνει τίποτε για να την αλλάξει... Προφανώς επειδή του αρέσει...
Σου θυμίζει κάτι; Σκέψου λίγο καλύτερα...

"Amici Miei" ... Amico Nostro?

12:58 μ.μ.  
Blogger averel said...

0comments: Είμαι επιφυλακτικός με τα sequel γενικά. Μου θυμίζουν αρπαχτή. Αλλά σίγουρα θα τα δω. Που μπορώ να το βρώ; Το DVD club μου εξαντλείται στο Παρτι...

hobgoblin: Οι ομοιότητες είναι πραγματικές. Αλλά η Τίτι δεν είναι και άσχημη..

7:53 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Very cool design! Useful information. Go on! »

2:24 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home