Εντυπώσεις ενός ταξιδιώτη (Πορτο#2)

Τελικά έχουμε πολλά κοινά με τους Πορτογάλους. Όχι σε όλα, αλλά μοιάζουμε. Αποκρυπτογράφησα κάποιες σημερινές εφημερίδες και μου έκανε εντύπωση η γκρίνια, η μεμψιμοιρία και η αίσθηση κατωτερότητας που αναδύουν σε όλους τους τομείς. Η είδηση που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, ήταν πρώτο θέμα σε κάποιες φυλλάδες. Προφανώς αντιπολιτευτικές. Πρόσφατα εξαγγέλθηκε αύξηση στα συντάξιμα χρόνια των αστυνομικών και μείωση στους μισθούς. Ποια η αντίδραση; Πορεία; Απεργία; Γκρίνια; Ο χαμογελαστός εκπρόσωπος της πορτογαλικής τροχαίας, δήλωσε πως μέχρι και τις πρώτες μέρες του Αυγούστου «εμείς δεν κόβουμε καμία κλήση για να βοηθήσουμε τους κρατούντες που μας παίρνουν το ψωμάκι», μιλώντας στην γλώσσα με τα πολλά «ου». Δεν ξέρω καλά την πολη για να παρατηρήσω τι γίνεται στις ώρες αιχμής τους, αλλά στο μυαλό μου ήρθε η Μεσογείων και η κάθε Μεσογείων Δευτέρα πρωί. Μια μέρα μετά τις εξαγγελίες των αστυνομικών πως «θα κάνουμε μόνο φραστικές παρατηρήσεις στους οδηγούς». Κλείστε τα μάτια και φανταστείτε το όνειρο του κάθε Μπακούνιν να βγαίνει πραγματικότητα. Αναρχία. Κόρνες, βρισιές, προσπεράσματα, τρακαρίσματα. Μια μοναδική εικόνα που παραπέμπει μόνο στις στιγμές που δάσκαλος της τρίτης δημοτικού φεύγει από την αίθουσα και τα παιδιά νιώθουν στιγμιαία ελεύθερα. Όμορφη εικόνα ή όχι; Εδώ πάντως δεν άκουω κόρνες.