Το λαθος ψιλικατζιδικο

O Σωκράτης πεινούσε. Είχε ολοκληρώσει μια όχι τόσο κουραστική, όσο βαρετή μέρα στις επιχειρήσεις του και ένα ηλίθιο meeting με κάτι παλιόφιλους από την (πρώην ανατολική) Γερμανία τον είχε κρατήσει στο γραφείο, την ώρα που έπαιζε η Θρυλάρα. Ο Σωκράτης ήταν αρκετά κάφρος για να μιλάει, να ανέχεται και να χαϊδεύει ενίοτε το αφράτο μαλλάκι του Τάκη του Τσουκαλά, αλλά ήταν περισσότερο άνθρωπος των επιχειρήσεων. Οπότε ,δεν άφησε την δουλειά για να πάει στα Λιόσια να δει την ομάδα του (κυριολεκτικά) να παίζει (μεταφορικά).
Η ώρα ήταν περασμένη, ο αγώνας συνεχιζόταν και η κοιλιά του γουργούριζε. Αποφάσισε να μην λιμοκτονήσει για τους υπαλλήλους του, φώναξε τα μπραβόνια, έκλεισε τα φώτα και μπήκε στο αμάξι. Θα πήγαινε για φαΐ και θα άκουγε το παιχνίδι Ακράτητος – Ολυμπιακός από το ραδιόφωνο. Δέκα λεπτά αργότερα, ο Ριβάλντο είχε σκοράρει και ο κάφρος ξύπνησε μέσα του. Φώναξε γκολ δυνατά, ταράσσοντας τους μπράβους που όπλισαν όλοι μαζί τα όπλα τους και είδε με την άκρη του ματιού του ένα ψιλικατζίδικο. Έδωσε εντολή στον οδηγό να σταματήσει, μπήκε χαρούμενος στο μαγαζί και ο έκπληκτος ιδιοκτήτης του είδε μπροστά του: Τον Σωκράτη Κόκκαλη να γελάει σαν τον Αϊ Βασίλη, 15 μπράβους να χαϊδεύουν τα όπλα τους και έναν απ’ αυτούς να κλέβει πιτσίνια.
Ο Κόκκαλης γέλασε πιο δυνατά, όταν είδε πως ο ιδιοκτήτης του ψιλικατζίδικου έβλεπε το ματς στην τηλεόραση. Τον ρώτησε αν είναι Ολυμπιακός, ο τύπος απάντησε ναι, είδαν μαζί το γκολ του Ριβάλντο στο ριπλεϊ και φεύγοντας, ο ιδιοκτήτης είχε πάρει στα χέρια του ζεστά ζεστά 5.000 ευρώ. Επειδή ήταν ο σωστός γαύρος (κάτοχος τηλεόρασης) στην σωστή στιγμή. Ένα μεγάλο μέρος, του απρόσμενου κέρδους, το χάλασε τηλεφωνώντας σε γνωστούς και φίλους...

(Η ιστορία είναι πραγματική , τσεκαρισμένη και δημοσιευμένη– χωρίς τις σάλτσες. Δυστυχώς ο πρόεδρας πηγε στο λάθος ψιλικατζίδικο...)