Εύοσμος και κάκοσμος

Μια αναζήτηση στο net για το λήμμα Εύοσμος, μπορεί να σου βγάλει πολλά και αντιφατικά πραγματάκια. Μπορεί ας πούμε να προκύψει η ετυμολογία της λέξης: Εύοσμος -η –ο αυτός που μυρίζει ευχάριστα.
Κάπου έχω διαβάσει πως η όσφρηση είναι η πιο σημαντική αίσθηση, αυτή που ανακαλεί πιο έντονα, γρήγορα και αποτελεσματικά τις αναμνήσεις. Εγώ όμως, όποτε άκουω Εύοσμος θα σκέφτομαι αυτό.
Θα σκέφτομαι μυρωδιά καμένων, υπερσυντηρητικών μυαλών. Θα σκέφτομαι την αποκρουστική αηδιαστική εικόνα φανατισμένων ανθρώπων, που θέλουν να κρύψουν «κάτω από το χαλί» την αλήθεια και να καθαρίσουν τον τόπο τους. Ανδρείκελα, υπερσυντηρητικά, που ενώνονται με φανατισμένα μάτια, μόνο όταν αφορά την περιοχή τους. Την ζωούλα τους. Οι «άλλοι», οι «άρρωστοι», οι «βρώμικοι», οι «ασθενείς» να πεθάνουν. Μακριά μας. Αλλιώς θα βρωμίσουν τα μυαλά μας. Θα διαφθείρουν τα παιδιά μας. Λες και αυτοί δεν το έχουν κάνει ήδη.




Και, ναι, με πιάνει αηδία από την κακοσμία.