Απόλυση, τσόντα και mail

Ανοίγω το (εταιρικό) mail μου και βλέπω πως παρέρχεται η δόξα αυτού του κόσμου. Φίλοι, γνωστοί, άγνωστοι, παλιοί συνάδελφοι, διπλανοί στο γραφείο, παλιοί συμμαθητές, συγγενείς και άλλοι μπλεγμένοι μέσα σε προωθημένα mail. Σε mail γεμάτα σάρκα, ριπές ερωτικών υγρών, σφαλιαρίτσες και ανεπιθύμητα λουσίματα: Η τσόντα.
Πιστεύω πως ποτέ άλλοτε, σε τόσο σοβαροφανή γραφεία δεν έχει εμφανιστεί τόση μεγάλη ποσότητα τσόντας. Η απενοχοποίηση του εργαζόμενου, το διάλειμμα του υπαλλήλου.
Τα mail που κυκλοφορούν από υπολογιστή σε υπολογιστή, από γραφείο σε γραφείο, από φίλο σε γνωστό και σε άγνωστο είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που θα αναλυθεί στο μέλλον. Το πρόβλημα όμως είναι άλλο.
Μια μέρα, ανοίγοντας το 20ο mail με τίτλο «πλούσια τα ελέη» , «έχω κάτι καλό σήμερα», ή «XXX me prosoxi» σκεφτόμουν πόσο επικίνδυνα είναι τα πράγματα. Πόσο λεπτές οι ισορροπίες. Ηταν θέμα χρόνου.
Πρόσφατα, απ΄’ότι έμαθα, στην αγαπημένη τράπεζα κάποιων μια γραμματέας είχε αναλάβει να στείλει την ευχετήρια αλληλογραφία. Επισύναψε στο mail της την κάρτα, την απέστειλε σε κάποιο στέλεχος μιας άλλης εταιρίας και το reply ήρθε με εντολή να περάσει από το λογιστήριο. Αντί για «Καλά Χριστούγεννα», το mail περιείχε μια δυσάρεστη σκηνή για μια ξανθιά που έκανε παρέα με πέντε έγχρωμους, προικισμένους νεαρούς. Οι νέες μορφές απόλυσης είναι εδώ...