Η μαγκιά του Μαγκάιβερ. Αθωότητα και πάλι

Ετοιμαζόμουν να περάσω την πόρτα του DVD club, όταν η άκρη του τσακίρικου ματιού μου έπεσε πάνω του. Γύρισα το κεφάλι μου αργά, το σώμα μου παρέμεινε καρφωμένο στην ίδια θέση, σαν να έβλεπα ένα αγαπημένο πρόσωπο από το παρελθόν και να σκεφτόμουν τι έχω περάσει μαζί του. Μόλις μπήκε στο οπτικό μου πεδίο ολοκληρωτικά, ήμουν σίγουρος. Αυτός ήταν. Αυτός, ο ήρωας των παιδικών μου χρόνων, η αθωότητα προσωποποιημένη.
Ένιωσα μια περίεργη παρόρμηση. Να μην φύγω από την πόρτα – με τα DVD του στο χέρι φυσικά. Να τα αρπάξω, να κλειστώ στην τουαλέτα και με όπλα μια καρφίτσα, ένα ρολό χαρτί υγείας και την κουλούρα της λεκάνης να φτιάξω μια βόμβα ικανή να γκρεμίσει όλο το κτήριο και φυσικά να αποχωρήσω αλώβητος. ‘Η ακόμα καλύτερα να πάω στο αυτοκίνητο, να κάνω τα μερεμέτια μου και να το μετατρέψω μέσα σε δυο λεπτά σε πυρηνικό υδροπλάνο. Κυρίες και κύριοι, ο Angus MacGyver είναι μαζί μας. Τυχοδιώκτης, πολυμήχανος Οδυσσέας σε αμερικάνικη version. Η εκφορά του ονόματος του Μαγκάιβερ σε απλά αγγλικά του δημοτικού και ο άμεσος συνειρμός με την λέξη μάγκας τον ανέβαζε πιο ψηλά στο άγουρο top ten των ηρώων μου. Εχω περάσει αρκετά απογεύματα μαζί του, σε εκείνες τις εποχές και ακόμα και τώρα όταν σκάω λεφτά στην ΕΡΤ τον θυμάμαι, μαζί με άλλους της δεκαετίας μου. Εξωφρενικά ψεύτικος, αλλά απίθανα απολαυστικός. Πατάω το play και χάνομαι στον κόσμο του ψέματος. Ησυχία.