Αγαπούλες μου, είμαι εδω...

Κάποιοι, κάποτε πήγαν να τα βάλουν μαζί του. Να τον βάλουν φυλακή. Δεν ήξεραν οτι είναι φτυσικός. Και φυσικά ο άνθρωπος είναι λεύτερος. Και καθαρός. Προσέξτε βλέμμα. Προσηλωμένος στο γήπεδο. Ντυμένος ελαφρά, λιτά με ανοιξιάτικο πουκαμισάκι, ανοιχτό όσο χρειάζεται για να φαίνεται η γκρίζα τρίχα. Το πούρο είναι κολλημένο με τσιμέντο στο στόμα του. Παραδίπλα, δεν διακρίνεται, είναι ένα νεροπότηρο με ουίσκι (δυο παγάκια αγαπούλα μου) σε πείσμα αυτου του φλώρου από πίσω που πίνει φραπεδιά.
Ο Μάκης Ψωμιάδης, αυτό το τσιμπούρι της ελληνικής κοινωνίας, ανθίσταται και αποδεικνύει πως όσο λαμόγιο και να είσαι (και να φαίνεσαι) αν θες παραμένεις ζωντανός. Για να είμαι ειλικρινής, από τα λαμόγια τύπου Λαλιώτη, προτιμώ τον Μάκαρο. Είναι πιο ευθύς. Και προσφέρει και γέλιο. Αγαπούλες μου...