The End
Ήταν χοντρή, αλλά αυτό δεν ήταν το πρόβλημα της. Το πρόβλημα ήταν πως έμοιαζε παραγεμισμένη με αλαζονεία, πρώιμη ωρίμανση και έκδηλη αντικοινωνικότητα. Το λίπος ήταν απλώς το περίβλημα. Πηγαίναμε στο δημοτικό, η δασκάλα μας αξιολογούσε τις ανορθόγραφες και ασύντακτες εκθέσεις ιδεών μας και αφού διάβασε την δικιά της, γεμάτη φανφάρες, φιοριτούρες και ανούσιες ντρίμπλες της είπε «στη μάνα σου βάζω 10 (άριστα), σε σένα 0. την επόμενη φορά να γράψεις δικιά σου έκθεση και να μην βάλεις τη μάνα σου να γράφει». Αν ζει, η δασκάλα μου μάλλον θα έχει πάρει σύνταξη. Μπορεί και όχι και να απέργησε μέχρι να συρθεί πίσω στη δουλειά της. Σίγουρα όμως δεν έπιασε δουλειά σε εφημερίδα. Κρίμα, γιατί το κριτήριο της, μάλλον χρειαζόταν για να αποφευχθεί αυτή η γελοιότητα του νικητή του «ποιοτικού reality» της ημέρας.
Πολλά χρόνια αργότερα, στο Βασίλειο της Βλακείας, του Ελληνικού Στρατού, υποδέχθηκα στην μονάδα που υπηρετούσα έναν «νέο». Σε κάτι που έμοιαζε με θάλαμο, μέσα στο χακί, την παραίτηση και την διάχυτη αηδία, μόλις κατάλαβε που θα περάσει τους επόμενους μήνες της ζωής του, έβαλε τα κλάματα. Δεν μου αρέσει να βλέπω (κάτι σαν άντρες) να κλαίνε χωρίς λόγο, αλλά το δικαιολόγησα το παιδί. Για λίγο.
Λίγους μήνες μετά, ενώ είχε παλιώσει και είχε δικτυωθεί, τον είδα να ταπεινώνει έναν νεότερο του, με αυτή την εμετική και χυδαία επίδειξη εξουσίας που διέπει τους γελοίους ανθρώπους. Μπορεί και όλους τους ανθρώπους. Δεδομένου πως δεν ήξερε να γράφει, προφανώς δεν έπιασε ούτε αυτός δουλειά σε εφημερίδα. Ούτε άνοιξε blog. Δεν πειράζει. Η φιλοσοφία της χυδαίας εξουσίας, του ολοκληρωτισμού, της ρουφιανιάς, των βρώμικων ανώνυμων λέξεων που οδηγούν σε επώνυμες απαντήσεις εδώ είναι, δυνατή όσο ποτέ. Η ίσως όπως πάντα. Και επειδή αυτολογοκρίνομαι όλη μου τη ζωή, και συνειδητοποίησα πως αυτολογοκρίνω τον κάποτε ανέμελο ρέμπελο averel, αποφάσισα να τον σκοτώσω , να τον τεμαχισω ,να τον καταψυξω και να αναπολω στο μελλον την σύντομη ζωή του. Προτιμότερο από το να τον κανω σαν τα πραγματικα μουτρα μου. Καλα να περνατε και τα λεμε στις ουρες του δημοσιου που ειχε πει και μια ψυχη.
The End
. και παύλα
posted by averel at 7.11.06
48 Comments:
-
:(
το βασίλειο της βλακείας, ωε περιγραφή για τον ελληνικό στρατό είναι πολύ σωστή. και το περιστατικό που περιγράφεις στάνταρ το έχουμε ζήσει όλοι.
το the end εύχομαι να μην το εννοείς
έλα και εσύ τώρα...
Όχι ρε φίλε, όχι κι εσύ!!!!
Δεν είναι απάντηση αυτή σε όλους τους γαμόσπιτους που μας περιτριγυρίζουν.
Αυτό που πρέπει να λες και να ξαναλές είναι : ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΛΕΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!!!!
(εύχομαι κάποτε να έχω την τιμή να σε ξαναδιαβάσω) :(
Nα πα να γαμηθεί ο averel. Εσύ νά σαι καλά και να γράφεις όπου και όποτε γουστάρεις.
Στο έχω ξαναγράψει, στο ξαναλέω: Μην το σβύνεις το blog. Άστο.
Δεν ξέρεις πότε θα θες να γράψεις κάτι.
Ποπο τι ροχαλα ηταν αυτη που μας εριξες ρε συ averel.
Πιο πρασινη και απο την Ιρλανδια ανημερα του St. Patrick's Day.
Χαλαλι σου.
Κάθε φορά που κλείνει ένα blog με πιάνει ένα σφίξιμο. Αν ήταν μάλιστα και της προτίμησής μου, όπως το δικό σου, μία δυνατή θλίψη. Όπως και να το κάνεις μία φωνή που βουβαίνεται είναι ένα από τα πιο θλιβερά που μπορεί να συναντήσει κανείς.
:(
:( :(
:)
Καθε φορά που κλείνει ένα μπλογκ χεστηκε η φοράδα στ'αλώνι θα έλεγα εγω.
Καθε φορα ομως που κλείνει ένα μπλογκ που είχε κάτι να πει, οπως το συγκεκριμένο ελίναι μαλακια.
Τι να πεις;
κριμα.
όταν και άμα θελήσεις να ξαναγράψεις, εμείς εδώ θα 'μαστε
:)
καλά να περνάς
Εγώ στα έχω ξαναπεί και παλιότερα, οτι έχεις υποχρέωση να είσαι εδώ και να γράφεις. Πως να το κάνουμε ρε μάγκα; Υπάρχει κόσμος που σε περιμένει εδώ -κι εσύ θα τους παρατήσεις στο έτσι; Δικαίωμά σου δηλαδή να το κάνεις και να την κάνεις -αλλά και δικαίωμά μου να σου το πω.
Για το θέμα που αναφέρεσαι -μέσες, άκρες έχω διαβάσει και δεν έχω άποψη. Ψέμματα, έχω άποψη, ρώτα τη Μανταλένα -αλλά επειδή δεν έχω γνώση του θέματος από πρώτο χέρι, προτιμώ να την κουβεντιάζω με τους φίλους μου μόνο.
Θέλω να σου πω όμως, πως εγώ εδώ σε βρήκα όταν ήρθα κι εδώ θέλω να σε αφήσω όταν φύγω. Μαλακία μου αλλά έτσι το βλέπω -ντάξει;
Αυτά και μην περιμένεις να σε αποχαιρετίσω γιατί, για μένα δεν φεύγεις. Απλά θα κάνω συνέχεια refresh (η ζωή θέλει refresh, μην ξεχνιόμαστε) για να διαβάσω το επόμενο ποστ σου κι ας μη βγει ποτέ.
παιδια ευχαριστω,αλλα μαλλον εκανα μαλακια. Τα σχολια επρεπε να τα κλεισω γιατι φαινεται πολυ¨"γραψτε μην φυγεις, τι κριμα , τι καλος που εισαι". Λαθος μου. Αλλα και παλι, ειναι ωραια να παρακολουθεις την κηδεια σου απο ψηλα :)
Οσο για το the end, προσπαθησα να γραψω κατι για το θεμα των ημερων. Εγραφα το ενα, το εσβηνα, το αλλο το ιδιο. ΑΥΤΟΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ. Και γιατι εχω γνωρισει ανθρωπους απο εδω μεσα και η καλως εννοουμενη "διαπλοκη" με σταματουσε και γιατι οπως φαινεται στο profile μου δουλευω στα ευρυτερα media οποτε, ασε να μην μπλεξουμε. Οποτε, καλυτερα να σταματησω.
Ευχαριστω
τι κρίμα που το πρώτο σχόλιο μου εδώ είναι με αφορμή μία τέτοια περίσταση.
Λυπάμαι...
Ξανασκέψου το.
Αν το να έχεις blog είναι κάτι που πλέον σε φορτίζει και σε ρίχνει, κόφτο το ρημάδι. Το να αυτολογοκρίνεσαι είναι χάλια, δεν αξίζει να γράφεις αν είναι έτσι. Ισα που σε χαλάει ακόμα περισσότερο.
Από την άλλη το ξέρεις ότι γράφεις πολύ καλά και τα άτομα που γράφουν με ξεκάθαρη οπτική γωνία εδώ μέσα είναι ελάχιστα. Είναι εγωιστικό αυτό που γράφω, αλλά μου τι δίνει επειδή 5 μαλάκες που δε ξέρω και έχουν φέρει ανάστα το μπλογκόκοσμο, να μη σε διαβάζω πια.
Τουλάχιστον δε σε χάνω γενικά :)
:(..
Όχι ρε δεν έπρεπε να κλείσεις τα σχόλια γιατί τότε πως θα πέρναγα από εδώ να σου γκρινιάζω; Οι περισσότεροι από αυτούς που σε διαβάζουν (για μένα μιλάω, αλλά χρησιμοποιώ πληθυντικό μεγαλοπρέπειας -σχιζοφρένειας)καταλαβαίνουμε τον λόγο που επικαλείσαι -απλά δεν τον δεχόμαστε. Γιατί δεν γουστάρουμε να τον αποδεχτούμε.
Υ.Γ.: Άσχετο, αλλά επειδή ξαναέβλεπα το ποστ σου -μετά το: "τελεία και παύλα" δεν βάζεις ένα "ΑΕΚ είσαι κάβλα", που κολλάει κιόλας;
Αχέμ.
Δεν θα σου πω πόσο καλός είσαι, γιατί τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
Σου στέλνω ένα φιλί.
Από κει και πέρα, ο καθείς κάνει αυτό που θεωρεί καλύτερο για τον εαυτό του και αυτό είναι σεβαστό.
take care :)
xaxaax ρε motorcycle! σόρι κιόλας που σου χαλώ το blue mood averel ( :pppppp ), αλλά χαχαχχαχαχαχαχα!
Στεναχωριέμαι πραγματικά γιατί πάνω σε δικά σου γραπτά έπεσα, όταν ακόμα αγνοούσα τι θα πει blog. Μέσω των δικών σου link διάβασα και άλλα αξιόλογα κείμενα και είπα: Ει, αυτοί έχουν να πουν για κάτι διαφορετικό από τη μάζα που πάει στα τυφλά. Κρίμα, αλλά στην τελική εσύ ξέρεις τι είναι καλύτερο για σένα.
ότι λέει και o/η lee
δυστυχώς......πως τα φέρνει η ζωή και για όλους υπάρχει κάποιος πρώτος....;)
είσαι από τους καλύτερους εδώ μέσα. κρίμα που το κλείνεις. το γούσταρα πολύ αυτό το μπλογκ.
hobgoblin να του το κάνουμε chat εδώ μέσα, να φτάσει τα 1873 σχόλια -μήπως και το ξανασκεφτεί; Μπα, δεν είανι τέτοιος ο άτιμος.
Εντάξει -πέρασα για μια καλησπέρα και την κάνω. Αλλά θα ξανάρθω εντάξει;
τι λες τώρα, πάνω που σε ανακάλυψα..
να'μαστε καλά να σε θυμόμαστε.
Με ενοχλεί που το κάνω αυτό αλλά έτσι πέρασα να αφήσω ένα λουλούδι..
Εγώ πέρασα να βουτήξω το λουλούδι του προηγουμένου και ελπίζοντας να δω οτι άλλαξες γνώμη.
Άσε κάτω το λουλούδι ρε!
Αμα θές τζάμπα λουλούδια, στον Εθνικό Κήπο - είσαι και κοντά...
Αve Averel - Blogituri te salutent
γειαααα!
Μα είσαι και τσίπης μωρέ αδερφάκι μου ημεροδρόμιε! Με λουλούδια θα τόνε φέρεις πίσω τον άθρωπο; Τάξτου εκεί καμιά συκωταριά, τάξτου τίποτα ριγιούνιον σε στρηπτιζάδικο -τάξτου έστω κανένα ταξιδάκι, όλα πληρωμένα!
Ε, μα!
Tσίπης ε;
Οk!
Averel, πάμε, φίλε, να κάνουμε καμμιά βόλτα σε κανά πάρκο, να κεράσω μετά καφεδάκι, να κάτσουμε να κουβεντιάσουμε και μετά να κατηφορισουμε σε καμμια θάλασσα να τσιμπήσουμε κάτι δίπλα στο νερό κι αργότερα για κανά γλυκό κάπου (βάφλες κατά προτίμηση);
Τί λες;
Θα μπορούσε να το φέρουν τα κέφια σου;
Σιγα ρε μεγαλε, λες και εισαι ο πρωθυπουργος ή ο Σολιντ και παραιτεισαι ετσι εντυπωσιακα. Το παρακανες.
Παίξτο σαν την Ελλάδα που "για λίγο καιρό ξαποσταίνει".. το έχω δοκιμάσει καναδυο φορές που έφτασα στο αμήν και πιάνει.
Τεσπα, κάνε ό,τι σε ευχαριστεί, αλλά ΜΗ διαγράψεις το μπλογκ, θα είναι θλιβερό να πάψει να υπάρχει και να ψάχνουμε στο Γκουγκλ να το βρίσκουμε σκόρπιο...
:-)καλά να είσαι, ξεφόρτωσε λέμε
...αποφασίζεις να το κλείσεις μόλις σε ανακάλυψα?
κάνε ό,τι γουστάρεις, το θέμα είναι να είσαι καλά στο πετσί σου.
Read you around!
:(
δεν πρόλαβα να πω τίποτα όσο είχα τον καιρό...
έλα πίσω.
ε;
μπορείς να κλεισεις αυτο και να ανοιξεις ενα αλλο!!!
Κάθε φορά που είναι να περάσω από δώ, λέω "θα το 'χει ανοίξει - θα το 'χει ανοίξει". Η σελίδα κάνει ένα κλικ παραπανω να ανοίξει και αναθαρρίζω μέχρι τελικά να έρθει και ν' αντικρύσω εκείνο το The End με τα κίτρινα γράμματα.
Ξενερώνω τότε, αλλά μετά σκέφτομαι οτι ίσως κάποια στιγμή κοιτάξεις πάλι κατά τούτη τη μεριά και σου πεταχτεί στο νου η σκέψη "Δεν κάνω ένα ποστ, έτσι για το κέφι;!"
Και το κάνεις.
Ελπίζω να 'σαι καλά, ρε!
Πέρασα γιατί θα βρεθώ Αθήνα μεσ' στην επόμενη βδομάδα.
Πάμε καμμιά βόλτα;
Αν ναι στείλε μέιλ. Θα κοιτάξω ξανά κατα την Δευτέρα. Ως τότε θα τρέχω.
Έτσι είναι δυστυχώς. Και μάλλον συνεχίζει, έχουμε δυστυχώς όλοι μας μέσα μας ένα ρουφιανακι έναν στρατηγό και δεν ξέρω γω τη τέρατα που μας κυνηγάνε… τα πολεμάμε αλλά δυστυχώς δεν κερδίζουμε κάθε μάχη, ελπίζουμε να κερδίσουμε τον πόλεμο, θα δείξει, τουλάχιστον πολεμάμε ακόμη….
you 've been invited
το αλλο πήγαινε στα σχόλια.
Σορρυ το λίνκ το σωστό είναι εδώ
you 've been invited
Ίσως να μην απαντήσεις αλλά ίσως και να το κάνεις.
Ατυχία με την Αθήνα. Την επόμενη φορά δεν θα υπάρχει βιάση και πίεση χρονική.
Υπόσχεση.
Καλά να 'σαι και να προσέχεις.
Είμαι σαββατιατικά στο γραφείο, και πήζω σαν κατσικίσιο τυρί - ωραία νειάτα. Έκανα μια βόλτα και σκεφτόμουνα αν έχεις σηκώσει ποστ, θα πάρω το σαρκίο μου και θα πάω σπίτι.
Δεν έχεις, οπότε μένω και συνεχίζω δουλειά.
Ελπίζω όλα καλά με σένα.
Τα λέμε.
sta poio kala paidia
Πέρασα για μια καλησπέρα.
Ελπίζω όλα καλά εκεί στον Νότο και να σε βρίσκω σε στιγμή αισιόδοξη.
Να σε προσέχεις.
Τα λέμε.
Καλή ανάσταση, Αβερελ.
Ξέρω-ξέρω, δεν πιάνει η ευχή για τα μπλογκ..
Παρακαλώ το blog σας να συμπαρασταθεί στον τίμιο αγώνα μας για την αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης του συκοφαντηθέντος Αβερελ-Αμετ Νταλτον.
Μετα τιμής
http://dirtyjazz.wordpress.com/
Καλό καλοκαίρι Άβε-
μαυρίσαμε ή ακόμα μαυρίζουμε αδειούχε;
Δημοσίευση σχολίου
<< Home