Το ξέσπασμα ενός απάλευτου Αθηναίου

Μπορεί να έχεις τα αυτιά του ελέφαντα, την μύτη της μάγισσας, τα δόντια του Γεωργίου, τα μαλλιά του Γεωργάτου και το μυαλό της Ράνιας Λυκούδη. Δεν έχει σημασία. Για την μάνα σου είσαι το πιο έξυπνο, όμορφο, αρμονικό και προικισμένο πλάσμα του κόσμου. Σύμφωνοι.
Η Αθήνα δεν είναι κόρη μου, οπότε μπορώ να είμαι λίγο πιο αντικειμενικός με κάτι που είναι κοντά μου εδώ και χρόνια κάτι που αγαπάω, αλλά με πληγώνει. Δεν θα υιοθετήσω ούτε την ξενομανία των μισών Ελλήνων, ούτε την υπερασπιστική διάθεση των υπόλοιπων που μιλάνε για «την καλύτερη χώρα του κόσμου». Δεν θα φορέσω το ύφος του κοσμογυρισμένου αφού όσο και να ψάξω στις βαλίτσες μου δεν το έχω μαζί μου. Ούτε θα γκρινιάξω πολύ.

Η Αθήνα είναι μητρόπολη.

Δεν είναι. Αν ήταν στο μετρό όταν θα βλέπαμε κάποιον να μιλάει άλλη γλώσσα από τα ελληνικά δεν θα γυρνάγαμε το κεφάλι να δούμε ποιος είναι ο ξένος στην πλατεία του χωριού μας.

Οι Αθηναίοι είναι φιλόξενοι

Δεν είναι. Ψάχτε το όνομα Κώστας Καζάκος με τη λέξη Ομόνοια (οχι ο ηθοποιος ρε) στο google και θυμηθείτε.

Η Αθήνα έχει ιδανικό κλίμα

Καλά, απλά καθαρίστε το δέρμα σας στο τέλος της ημέρας.

Η Αθήνα έχει ωραία κτήρια

Η Μ. μου είχε θυμίσει εκείνη τη σταθερή φωνή που ακούγεται στις παλιές ελληνικές ταινίες «Ανοικοδόμηση. Μια νέα Αθήνα, σύγχρονη, με νεα κτήρια, πολυκατοικίες, ευρωπαϊκή πόλη». Δίπλα μας ήταν τα πανέμορφα κτήρια του κέντρου της Ρώμης. Αυτά που είχαμε και εμείς, πριν ο Εθνάρχης αποφασίσει να μας κάνει ευρωπαϊκά Βαλκάνια (ή Βλακάνια;). Όσα διασώθηκαν είναι όμορφα.

Ποτάμι

Ρώμη – Τίβερης, Λονδίνο – Τάμεσης, Παρίσι – Σηκουάνας, Πόρτο – Δούρος, δεν είμαι καλός στην γεωγραφία. Έχω όμως καλό γούστο. Και ξέρω πως μια πόλη με υγρό στοιχείο είναι μια κατά βάση όμορφη πόλη. Εμείς έχουμε τον Κηφισό. Μπορούμε να τον γεμίσουμε με τα ταλαιπωρημένα δάκρυα μας.


Οι όμορφες γωνιές υπάρχουν. Εγώ εχω τις δικές μου καβάντζες και φυσικά την παλεύω σε μια πόλη που άλλοτε λατρεύω, άλλοτε λατρεύω να μισώ (τώρα) και άλλοτε απλά μισώ. Απλά, όταν κάποιος από το εξωτερικό μου δηλώνει πως «θέλω να έρθω στην Αθήνα», λίγο ντρέπομαι. Πάλι καλά που φτιάξαμε τον δρόμο γύρω από την Ακρόπολη. Πέρσι ε;