Ωδη εις τη Ν. Εξομολόγηση ενός εθισμένου

Την Ν. μου τη γνώρισε η μαμά και ο μπαμπάς. Οχι ακριβώς ο ιδανικός τρόπος να ξεκινήσει ένας θυελλώδης έρωτας. Για να είμαι ακριβής, δεν μου τη γνώρισαν. Μου την σύστησαν αρχικά και με πλάγιο τρόπο και έπειτα μου την απαγόρευσαν. Αυτός ήταν ακριβώς ο ιδανικός τρόπος για να την ερωτευτώ.
Προσπάθησα να την προσεγγίσω πριν καν συνειδητοποιήσω ποιος είμαι. Μου έκοψε τον βήχα που μου προκάλεσε. Δεν την ξέχασα, αλλά την έβαλα καλά κλεισμένη στο μυαλό μου, σαν μια εκκρεμότητα που ξέρεις πως θα λυθεί.
Την έκανα δικιά μου, ένα βράδυ καλοκαιριού καλά κρυμμένος πίσω από κάτι φυλλωσιές. Η πρώτη μας επαφή είχε όλο αυτό το μεταφυσικό που νιώθεις στον έρωτα. Φόβος, χαρά, απόλαυση, ζαλάδα, ενοχές. Ο έρωτας σφραγίστηκε από μυστικότητα και αραιές απολαύσεις τα επόμενα χρόνια. Βρισκόμασταν αραιά και που, πάντα καλά οργανωμένα, πάντα μυστικά, πάντα ένοχα. Δεν με πείραζε που την είχαν και άλλοι. Αυτό δεν είναι το μεγαλείο ενός έρωτα; Δεν με πείραζε που μου άφηνε μια βαριά μυρωδιά, δεν με πείραζε που μερικές φορές πλήρωνα γι’ αυτή. Όταν ήταν δικιά μου, ήταν δικιά μου και ο κόσμος μας έμοιαζε απλός. Μετά έφυγαν και οι ενοχές.
Την έκανα δικιά μου μετά από ερωτικές απογοητεύσεις, την ώρα που η ομάδα μου δεν κέρδιζε, στο άγχος δουλειάς, στην απόλαυση του καφέ, στην ζαλάδα του ποτού, την ώρα της σκοπιάς ακόμα και όταν ήμουν με άλλα θηλυκά, χωρίς να ντραπώ καθόλου. Είχε όλη την αίγλη του απαγορευμένου, του κακού, της αυτοκαταστροφής. Και ακόμα την έχει.
Γύρω μου ετοιμάζεται να ξεσπάσει ένας παγκόσμιος πόλεμος. Η μια πλευρά είναι πιο δυνατή. Έχει στο πλάι της ανθρώπους με λευκές μπλούζες, διπλώματα και αποδείξεις. Έχει επίσης και δίκιο. Εγώ όμως είμαι στην άλλη πλευρά. Προς το παρόν, από επιλογή. Μας κυνηγάνε βάναυσα, θέλουν να μας απαγορεύσουν να αγαπάμε την Νικοτίνη μας και εγώ σε κάτι τέτοια γίνομαι πολύ συναισθηματικός.
Κύριοι, θα το κόψω όταν θέλω. Άντε γεια, πάω να καπνίσω...


(Και επειδή ο αμελής εθισμένος, όπως εγώ πρέπει να πληρώνει τα λάθη του, η εξομολόγηση είναι αφιερωμένη στον ομοιοπαθή τύπο που με έκανε να ψάχνω βραδιάτικο για ανοιχτό περίπτερο).