Παρασκευή, Φεβρουαρίου 17, 2006

Μάνα

«Όλες οι γυναίκες γίνονται σαν τη μητέρα τους. Αυτή είναι η τραγωδία τους. Κανένας άντρας δεν γίνεται σαν τη μητέρα του. Αυτή είναι η δική του τραγωδία» Oscar Wilde


Ανήκω και εγώ σε αυτή τη χαρωπά ηλίθια ομάδα αντρών που είναι την ίδια στιγμή μπερδεμένοι και ξεκάθαροι με ένα συγκεκριμένο θέμα. Τη μητέρα τους. Ξέρω σκληρά αντράκια, ικανά να διαγράψουν σε ένα δευτερόλεπτο για μια ασήμαντη παρασπονδία τη γυναίκα της ζωής τους, ξέρω ανθρώπους που ξεχνάνε εν μια νυκτί τον επί χρόνια σύντροφο τους και δεν γυρνάνε να δούνε ούτε τα συντρίμμια, ξέρω παλικάρια και «παλικάρια» που μπορεί να σπάσουν στο ξύλο τον αλλήθωρο τύπο που δεν τους στραβοκοίταξε, αλλά απλά βρέθηκε στον δρόμο τους, αλλά τη κατάλληλη στιγμή, όταν ακούσουν την κατάλληλη φωνή θα λυγίσουν. Κάπως σαν αυτές τις γραφικές ταινίες με τους στερεότυπους μαφιόζους με τα κοστούμια, τις λιμουζίνες και τις μακαρονάδες που μπροστά στη “mama”, μεταμορφώνονται σε έφηβες παρθένες. Παλιά ήμουν τόσο σίγουρος πως είναι Αγία, που δεν δεχόμουν κουβέντα. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχουν άγιοι – αν και ίδια διαφωνούσε και διαφωνεί – και παρά το διαζύγιο με τις χριστιανικές αξίες, εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι ο πιο ενάρετος άνθρωπος του κόσμου. Η σχέση μας δεν έχει καμία σχέση με αγγέλους και χερουβείμ, αντίθετα αρκετές φορές τα έχω επικαλεστεί στις κατά καιρούς κόντρες μας. Ξέρω όμως πως είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου και επειδή είμαι σκληρό αντράκι και δεν θα της το πω, το λεω εδώ. Χρόνια πολλά.


(Το παρον κείμενο είχε δημοσιευτει, της Αγίας Σοφίας στο κοινόβιο . Τωρα εχουμε γενεθλια)

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 15, 2006

Καγκελα παντου



Και όπως ήταν φυσικό κυκλοφόρησαν τα πρώτα ανέκδοτα από τον αποπροσανατολιστικό ανασχηματισμό.
Οι πρώτες κινήσεις του νεου υπουργού υγείας, Δημήτριου Αβραμόπουλου του Α’.

Α) Θα προσπαθήσει να μην πέφτουν οι ασθενείς από τα κρεβάτια τους – θα βάλει κάγκελα
Β) Άμεση μετονομασία του ΕΣΥ σε ΕΓΩ.

(Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν τόσο θλιβερός)

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 10, 2006

Jesus shaves


Οι έξαλλοι μουσουλμάνοι, γιατί δεν δημοσιεύουν αντίστοιχα σκίτσα, όπως το εικονιζόμενο για να ισοφαρίσουν;

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 09, 2006

Batman και αντιο




(στην φωτο ελληνας blogger κατευθύνεται προς την εξοδο)

Δεν κρατιέμαι θα τα γράψω. Αντίο ο ένας, αντίο η άλλη, so long αυτός, bye bye αυτή, μετακομισεις και αλλαγες blogs. Δικαίωμα σας. Ο,τι θελει ο καθένας. Άλλωστε και εγώ που bloggara και από ένα ξενοδοχείο στην Πορτογαλία στην αρχή, και σκεφτόμουν μόνο το ptyelodoxeio εκεί γύρω στον Ιούνιο, πλέον έχω ξενερώσει. Αλλά μέχρι το μετέωρο βήμα του blogger προς την έξοδο, έχω καιρό ακόμα.
Κάπου στον Νομό Αττικής υπάρχει ένα απίστευτο bar. Δεν έχει όνομα, δεν έχει καν ταμπέλα απ’ έξω. Οι φήμες λενε πως ονομάζεται Batman. Από το νυχτερίδα. Επειδή δεν κλείνει, αν δεν επισκεφτεί η πρώτη κυράτσα τον απέναντι φούρνο με τον ήλιο να λάμπει πάνω από τα γκρίζα αραιά μαλλιά της. Κάθε μέρα. Όταν πήγα, έπαθα σοκ από το κλειστοφοβικό του ύφος, τα άπειρα μπουκάλια στα ράφια, την πρώην death-metallou μπαρ γούμαν που μοιάζει ανα πάσα στιγμή έτοιμη να σου πιει το αίμα. Κυριολεκτικά. Ο κόσμος ήταν ετερόκλητος και συμπαθητικός. Θολωμένοι πενηντάρηδες που σου λένε πως «θα έδιναν και 2 εκατομμύρια δολάρια για να έχουν την ηλικία σου» για να σου πάρουν το σκαμπό δίπλα στο μπαρ, οργανοπαίκτες από τα κοντινά μαγαζιά που αν έχουν όρεξη ρίχνουν και καμιά πενιά, όταν ο DJ(;) αποφασίσει να κλείσει τον Πουλόπουλο, τον Ξαρχάκο και τον Θεοδωράκη που ολοκληρώνουν τον σουρεαλισμό. Όταν πήγα, λίγο μετά μπήκε ο Τριανταφυλλόπουλος. Όχι ο κανονικός. Ο αδερφός του. Ακόμα χειρότερα. Ελεεινός, κομπλεξικός (δεν γίνεται να είναι ο Μάκης αδερφός σου και να μην είχε κομπλεξικός), βρωμιάρης με την ίδια ποντικόφατσα. Μόλις τον είδα ένιωσα αναγούλα και ,όχι δεν έφταιγαν τα ποτά. Σκέφτηκα να φύγω για να μην μολυνθώ. Τελικά έφυγα όταν νύσταξα. Κάπως έτσι. Δεν φταινε οι άλλοι για τις θριαμβευτικές αποχωρήσεις. Οποίος θέλει να φύγει, φεύγει όταν νυστάζει. Οταν βαριέται. Μέχρι να ξανάρθει. Αυτά γιατί βαρέθηκα να βλέπω δακρύβρεχτα αντίο. Αντίο.

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 01, 2006

The brain

Πρωτα γνωρισα τον Brain απο το καρτούν The Pinky and the Brain. Μετά είδα και τον Κυριακού. Κάπου μέσα στο μυαλό μου υπήρχε μια συνάφεια αλλά δεν μπορούσα να βρω τι. Εκτός από το ότι αμφότεροι θέλουν να κατακτήσουν τον κόσμο, δεν μοιάζουν και φυσιογνωμικά;